نوآوری باز به عنوان یک روش جدید و تازه در دنیای امروز شناخته می‌شود. مثل هر روش تازه‌وارد دیگری، نوآوری باز هم دارای تعاریف و مفاهیم نو و زیادی است. اصطلاحات مختلفی وجود دارند که معانی یکسان دارند و اصطلاحات یکسانی هستند که معانی مختلفی را شامل می‌شوند. همچنین اصطلاحات زیادی هم وجود دارند که به طور کامل اشتباه استفاده می‌شوند.
در این مطلب تلاش می‌شود در مورد این مفاهیم و اصطلاحات توضیحاتی داده شود و در صورت امکان از منابع آکادمیک و معتبر تعاریفی ارائه شود.
نوآوری باز
اولین بار توسط هنری چسبرو در سال 2003 تعریف شد. چسبرو نوآوری باز را «استفاده هدفمند از جریان داخلی و خارجی دانش برای شتاب بخشیدن به نوآوری داخلی» تعریف کرد. او همچنین در ادامه این تعریف اضافه کرد «نوآوری باز برای گسترش بازارهای خارجی یک شرکت که توسط ایده‌های دیگر به وجود می‌آید استفاده می‌شود.» بخش اول این تعریف به عنوان بخش داخلی نوآوری باز و بخش دوم از این تعریف، به عنوان بخش خارجی نوآوری باز شناخته می‌شود. نوآوری باز داخلی به دنبال به دست آوردن تکنولوژی‌های بیرونی و قدرت بخشیدن به استفاده از آن‌ها در داخل سازمان است (برای مثال جمع‌سپاری کردن و گرفتن مالکیت فکری) در حالی که نوآوری باز خارجی در راستای گسترش روابط بیرون سازمانی برای تجاری کردن ایده‌های به دست آمده در شرکت فعالیت می‌کند (برای مثال ارائه مجوز خارجی برای مالکیت فکری). اما روش سومی هم وجود دارد که از ترکیب و تلفیق نوآوری داخلی و نوآوری خارجی به وجود می‌آید: نوآوری باز ترکیبی. برای این نوع نوآوری دو مثال می‌توان آورد: همکاری‌های استراتژیک و جذب سرمایه‌گذار مشترک است. در سال ۲۰۱۰ تعریفی در خصوص انواع نوآوری باز به وجود آمد. «انواع نوآوری باز با توجه به جایی که در آن قرار می‌گیرد تعریف می‌شود.» برای مثال نوآوری باز آزاد که برای همه قابل استفاده است در مقابل نوآوری باز دعوتی که فقط برای تعدادی افراد قابل استفاده است. یا نوآوری باز پیشنهادی که تمامی طرح‌ها و ایده‌ها را می‌پذیرد در مقابل نوآوری باز مستقیم قرار می‌گیرد که فقط طرح‌هایی که دقیقا به یک موضوع مرتبط است را قبول می‌کند.
بیشتر بخوانید: نوآوری باز چیست؟
جمع سپاری
این مفهوم اولین بار در سال 2006 توسط جف هاو تعریف شد: «یک روش تجاری که به واسطه آن یک فعالیت به افرادی از بیرون سازمان سپرده می‌شود.» فعالیت‌هایی که برای این گروه از افراد در نظر گرفته می‌شود می‌تواند بسیار ساده و یا بسیار پیچیده باشد و برای اهداف مختلفی مثل طراحی، نوشتن، جمع‌آوری سرمایه و نوآوری استفاده شود. برای اینکه فعالیتی که توسط جمعی از افراد انجام می‌شود در حوزه جمع‌سپاری قرار بگیرد باید دارای هدف مشخص باشد. برای مثال اگر شخصی یک ویدیو در یوتیوب بارگذاری کند نمی‌تواند در حوزه جمع سپاری قرار بگیرد ولی اگر آن ویدیو در راستای شرکت در یک رقابت بارگذاری شود شرایط فرق می‌کند و می‌شود آن را به عنوان یک فعالیت جمع‌سپاری در نظر گرفت. یکی دیگر از ویژگی‌های کلیدی جمع‌سپاری این است که فردی که طرح خود را برای حل کردن یک نیاز اعلام می‌کند در نهایت آورده‌های غیر مالی در زمینه اقتصادی، شناخت اجتماعی، اعتماد به نفس و پیشرفت مهارت‌ها کسب می‌کند.
فعالیت گروهی اعضای یک تیم در کمپ منتورینگ مسابقه طراحی کمپین بازاریابی
بیشتر بخوانید: جمع سپاری چطور به حل چالش‌ها کمک می‌کند؟
نوآوری از طریق جمع سپاری
مفهومی است که به «جمع سپاری با هدف نوآوری باز» اشاره می‌کند. در سال 2010 این مفهوم به این صورت تعریف شد: «ایجاد و دستیابی به راه‌حل‌های نوآورانه برای حل مشکلات پیچیده با حمایت و پشتیبانی سازمانی که دارای مشکل است». در سال 2011 جف هاو نام «پخش کردن در جمعیت» را به این فرآیند داد و در سال 2016 دِلویت این فرآیند را به دو بخش «رقابت جمعی» و «همکاری جمعی» تقسیم کرد. در نهایت و بعد از تمامی این اسم‌ها و مفاهیم، یک تعریف به نظر درست‌ترین است: «دستیابی به ایده‌های نوآورانه از طریق جمع با هدف حل یک مشکل پیچیده یا رفع یک نیاز از سازمانی که فرآیند جمع سپاری را درخواست کرده است.»
همکاری جمعی بسیار شبیه به رقابت جمعی است با این تفاوت که در روش اول افراد با همکاری یکدیگر به حل چالش دست پیدا می‌کنند و در روش دوم افراد در رقابت با یکدیگر نسبت به حل مشکل فعالیت می‌کنند.
بیشتر بخوانید: ۵ شرکتی که از جمع سپاری برای نوآوری استفاده می‌کنند
جمع بندی
نوآوری باز یک فرآیند نوآورانه است که در آن یک تیم بیرونی تشویق می‌شود تا راه حل یک مشکل را به دست بیاورد. در حالی که جمع سپاری یک فرآیند چند هدفی است که شامل برون‌سپاری در یک جمع از افراد است. نوآوری از طریق جمع سپاری تلفیق این دو روش است.
